Ideën III

780.

Een staaltje van hardnekkig verkeerd-verstaan.

- Wat ligt daar in 't water... daarginds naast het vlot?

- Een dooie kat misschien...

- 't Lykt er te groot toe. Het is...

- Wat zou 't wezen? Misschien...

- 'n Mensch?

- Waarachtig... 'n mensch!

- 'n Vrouw. Ik zie 'r kleed...

- Ik onderscheid de haren...

- Ja, 't is 'n vrouw!

- 'n Drenkeling! Spoedig, hulp, hulp!

Ieder schreeuwt. Sommigen helpen. De drenkelinge...

Ja, 't scheen 'n lyk, en wel van 'n vrouw. Publiek stroomde op 't vlot. De arme doode werd vrygemaakt van de balken waaronder ze gedeeltelyk verscholen lag. Men stuwde, trok, plaste, duwde... vatte het kleed, 'n arm, de haren, 't hoofd...

[p. 194]

weldra was 't lyk naby den oever.

Maar... wàs 't 'n lyk? Wàs 't 'n doode?

Misschien leefde de ongelukkige nog?

Dit zullen we straks onderzoeken, na eerst 'n uitstapje te hebben gemaakt in den hollandschen graventyd, en by de notabelen van 't dorp...

Ik heb vergeten te zeggen - en misschien was 't niet noodig, omdat het vanzelf spreekt - dat de dorpsjeugd gedurende den twyfel over de ware natuur van 't dryvend voorwerp, met steenen daarnaar geworpen had...