Volledige werken. Deel 22. Brieven en dokumenten uit de jaren 1882-1883

[19 december 1882
Koncept-brief van G.C. de Haas-Hanau aan Mimi]

19 december 1882

Koncept van een brief van mevr. G.C. de Haas-Hanau aan Mimi. Twee dubbele velletjes briefpapier, waarvan blz. 1-7 en 8 (⅓) beschreven. (M.M.)

Lieve Mimi,

Ja ik was recht verlangend naar bericht van U en daarom deed Uw briefje mij heel veel genoegen. Natuurlijk was ik nieuwsgierig naar veel zaken, maar vooral was ik ongeduldig te hooren of Ge uw reis zonder belemmering door 't hooge water had kunnen afleggen. Ik veronderstel dat in dat opzicht alles naar wensch is gegaan, anders zoudt Ge er wel een enkel woord over geschreven hebben.

Hoe prettig dat Dek en Wou U afhaalden van 't station! En wat 'n gezellige tehuiskomst verwelkomd door uw Zuster! Wat 'n heerlijken avond zult Ge toen allen gehad hebben. De een gelukkig door 't genot van den ander! En heel in de verte een vriendin die in gedachte meêgenoot zonder permissie.

Jammer dat uw verblijf bij ons niet wat langer kon zijn. Rotterdam levert nog wel een en ander op dat uw belangstelling waard is.

In zoo korten tijd kan men niet heel veel genieten. Enfin, ik begrijp het, Ge moest uw tijd verdeelen en mocht alles in aanmerking genomen hier niet langer vertoeven dan Ge gedaan hebt. Nog altijd heb ik spijt dat Ge zoo'n onbeduidende toneel voorstelling getroffen hebt. Naauwelijks waart Ge vertrokken of daar kwam Faassen met zijn ‘zwarte Griet’.

Hebt Ge de recensie er van gelezen? Puik hè? Havik^1. overtreft zichzelf. Nooit hoorde ik hem acteurs zóó prijzen.

Morgen ga ik er heen. Hè kon ik U maar hier tooveren! En nu ga ik U wat vertellen dat ik zoo graag voor U verzwegen had tot Dek en U weêr eens hier zouden komen. Dan had ik er een kleine

1. Havik: (Lina's) bijnaam voor de toneelrecensent P. Haverkorn van Rijsewijk.

[p. 493]

verrassing van willen maken, maar de omstandigheden nopen mij nu dat plannetje op te geven, daar ik vrees, dat Ge er buiten ons om nu toch hoogstwaarschijnlijk van hooren zult en dan zou mijn zwijgen U vreemd en onverklaarbaar kunnen toeschijnen. Om die mogelijkheid te voorkomen moet ik U dus mijn klein geheim verklappen.

Toen Ge mij voor een paar maanden schreeft dat Ge plan hadt in de 2de helft van januarij bij ons te komen, dacht ik er over om gedurende uw hier zijn ‘het avondje bij Juffr. Pieterse’ voor testellen. Ik sprak met de vrienden, die met mij reeds voor 4 jaren 't plan hadden opgevat dàt eens te beproeven. Door verschillende omstandigheden echter was daarvan tot heden niets kunnen komen en we besloten terstond aan 't leeren te gaan, ten einde zoo goed mogelijk vóór uw komst tot een uitvoering instaat te zijn. Plotseling kreeg ik uw brief uit Arnhem met bericht dat Ge reeds in 't land waart en in 4 à 5 dagen bij ons hooptet te komen. Toevallig kwamen al de vrienden een dag na 't ontvangen van dit schrijven bij ons en naauwelijks waren ze gezeten of ik las uw brief voor. Als een bom in 't leger viel uw plotselinge overkomst in ons komedie plan! - Er werd geweeklaagd, gejeremieerd, en gejammerd, en de onmogelijkste proposities en onzinnigste omtrent plotselinge uitvoering werden in wanhoop gedaan, doch toen alle gemoederen bedaard waren en ieder weêr vrij beschikking had over zijn gezond verstand moesten allen eenparig met mij instemmen dat plotselinge uitvoering onmogelijk was.

Begrijp eens, we zouden dien avond juist onze eerste repetitie bepaald hebben! - Er was dus niets aan te doen. Gij zoudt komen en gaan zonder ‘het avendje’ genoten te hebben. Die zaak hoe treurig ook nu eenmaal zoo zijnde, stelde ik voor U niets te zeggen ten einde U voor 't oogenblik een teleurstelling te besparen en U daardoor tevens voor later een verrassing te bewaren. Na weinig deliberatie (let wel de gemoederen waren ontstemd) kreeg ik op dat punt alle stemmen aan mijn zijde en om bovengemelde goede redenen zouden we over dat onderwerp tegenover U zwijgen als echte ‘moffen’.

Na uw vertrek hebben we nu 3 maal gerepeteerd. Aanst. Woensdag zal de 4^de repetitie plaats hebben Zat. avond in costuum. Zoonoodig Zondag of Maandag nog eens en dan Dingsdag

[p. 494]

avond (2^de kerstdag) uitvoering bij de Wolff, die logés heeft en waar eenige vrienden tot bijwoning der voorstelling geinviteerd zijn.

En waarom meen ik nu wel te doen met U maar rondweg alles te schrijven? Omdat ik gehoord heb dat mevr. Bremer uit Brussel gedurende de kersdagen hier bij haar ouders komt logeeren en daar ik weet dat die ouders geinviteerd worden. Zoo begrijp ik van zelf dat Mevr. Bremer ook van de partij zal zijn. Van dien kant zoudt Ge er dus allicht iets van hoo ren en als Ge het dan toch weldra hooren moet, dan vertel ik het U liever zelf.

Zijt Ge nieuwsgierig naar de rolverdeeling? Nu als ik de heele zaak verklap, moogt Ge er dit wel bij weten.

Pennewip	Joh. Snelleman
Stoffel	Jeanne v. Buren
Wouter	Anton Dupont
Juff. Pieterse	Sara Snelleman
Vrouw Stotter	Josefa Dupont
Laps	Lina de H.
Mabbel	Henriette Dup.
Zipperman	Josina Mees
Gertrude	Sofie Hooijkaas

Over onze costumes zal ik maar zwijgen, anders blijft er ook niets over wat Ge niet reeds weet vóór Ge 't eens zien zult.

Nu, beste Mies, als aanst. Dinsdag de zaak tamelijk van stapel loopt, zullen we voortdurend blijven repeteeren en uitvoeren tot dat Ge met Dek weêr eens komen zult, We willen dan hoopen voldoende vorderingen te hebben gemaakt en daar de kritiek der toeschouwers ons niet sparen zal maar ons zal helpen verbeteren de vele en grove fouten die we nu nog in alle opzichten begaan. Aan ambitie ontbreekt het ons niet. Aan zekere trotsch over onzen verwaandheid van zooiets te durven ondernemen nog veel minder.

't Clubje is een echt jolige troep, van de eerste soort! En onder al dat jonge volkje zoo'n paar bejaarde menschen als Mevr Dupont en ik! Is 't geen schande? Dat durft op middelbare leeftijd nog van jool meêpraten en met ‘jool’ meedoen. ‘Wat 'n mensch al beleeft!’ Van middag heb ik in mijn eentje mijn kapsel 'ns opgezet voor mijn toiletje! O 'k heb gegild van 't lagge. Van zoo'n gek wijf heb

[p. 495]

je geen begrip! 'k Denk dat we bij de eerste repetitie in costuum waarachtig lodderijn noodig zullen hebben om onze lachspieren tot bedaren te brengen.

Adieu, beste Mies, dit is wel een beetje een onbehoorlijke brief, maar och bij juffr Pieterse hebben ze me zoo van streek gemaakt! Haas en de kinderen zijn wel. Groet Dek en Wou recht hartelijk van ons allen.