walgt me’ is eigenlyk alles wat ik over de publieke zaak te zeggen heb. Voor heden basta dáár over.
Wat ik u wenschte meetedeelen is:
1o Dat ik zoo hoop ditmaal U in uw huis te kunnen bezoeken. Morgen Haspels sprekende die alles voor me regelt, zal ik hem vragen my zoodra ik in Uw buurt zal zyn, een of twee vrye dagen te bezorgen.
2o Schaken? Ik ga nu op reis en kan dus geen korrespondentie party aannemen, waarvan ik anders meer houd dan van 'n party uit de hand waarin zeer dikwyls 't goede spel slechts in 't vermyden van grove vergissingen bestaat. Maar, beste kerel, mag m'n vrouw met u spelen? Ik zal er me dan volstrekt niet mee bemoeien. Ze is op 't oogenblik (om uw geld te wisselen) naar Wiesbaden en weet niet eens dat ik U dit voorstel doe, maar zeker zal 't haar genoegen doen als ze thuis komt, te vernemen dat ze een korr. party heeft. Om maar terstond te beginnen stel ik dat gy witte stukken en den zet hebt. Uw eerste houd ik voor: Koningspion twee schreden.
1) E2 - E4
Haar antwoord is
1) E7 - E5
Ze wacht dus uw tweeden zet pr briefkaart.
De ondervinding heeft me geleerd dat men wel doet
1) de zetten te nummeren
2) de van den tegenspeler ontvangen zet te herhalen om akkoord te gaan. -
Spaar S.V.P. m'n vrouw niet. Ze speelt goed genoeg om 'n ernstige bestryding te verdienen, en in 't schaken komt geen beleefdheid of vriendelykheid te pas. Ge volgt zeker de thans algemeen in de schaakwereld aangenomen regels, niet waar?
Ik vind het best, geen tyd te bepalen voor het bedenken van den zet. Soms is één uur of zelfs 5 minuten voldoende, soms wil men zich eens op z'n zet beslapen, doch binnen 'n paar dagen kan men wel altyd beslissen. Dwang tot te grooten spoed maakt zenuwachtig, en àl te langzaam (6 of 8 dagen byv.) verlamt inspiratie en den lust.
Wees met de Uwen die ik alzoo dit jaar hoop te zien, hartelyk gegroet van uwen liefhebbenden vriend
DouwesDekker