De paar paragraafjes waarmee 't vorig nummer eindigt, zyn toch zo diepzinnig niet. Ieder kan ze schryven. Ieder lezer kan ze vermeerderen tot het oneindige toe. Aan modellen van geestelyke nietigheid is waarlyk geen gebrek.
Inderdaad, de Kalverstraat was wat smal, en... ‘de mensen drongen zo!’
Wouter werd meegedrongen, en voelde iets als schaamte. Zeker! Was-i niet: ‘massa’ op dit ogenblik? Dat-i stompen en stoten kreeg, hinderde hem minder. Kleinzerig was-i niet.
Maar: ‘de mensen drongen zo!’
Weldra was er voor stomp en stoot geen geschikte ruimte meer. Men werd geknepen, en wie tengevolge van 'n laag zwaartecyfer minder dan anderen aan 't aardse gehecht was, rees van den grond. 'n Allergekst excelsior! Wouter werd gedragen, en zag heen over mannen die veel groter waren dan hy.
- Loop jy op stelten, jongeheer? vroeg 'n dikke vrouw, die met haar heup Wouter tegen de knie schopte. Loop jy op stelten? Nou, dat's er óók een!
Dit ‘ook’ heeft 'n geschiedenis en 'n pretensie. 't Beduidt, ziehier 'n spikspelder nieuwe bydrage tot het bundeltje ana's die ik verzamel. Deze curiositeit hoort er in! Als je dit niet grappig, vreemd en belangryk vindt...
't Gedrang werd sterker. Weldra zou de vrouw Wouter op schouder kunnen nemen als 'n geweer. Ook begon-i kans te krygen daarop te land te komen in hoedanigheid van ruiter. Nog 'n beetje, en hy kon ‘aangegeven’ worden, zoals timmerlui elkaar 'n plank toereiken.
Naar de lichtjes werd niet meer gekeken. Men hield zich bezig met dringen en gedrongen worden. Ook 'n uitspanning!
Neen... de Kalverstraat moet niet verbreed, want wel beschouwd is dat ‘dringen’ 't prettigst van de zaak.
Och, wat zouden die vetvlammen spoedig vervelend worden, als men ze alle tweehonderd-veertig-duizend - er waren er 'n paar uitgewaaid sedert zo-even - op z'n gemak had kunnen beschouwen in z'n eentje!
Onze kleine man lag op de schouders en hoofden van z'n medemensen. Als zekere troonveroveraars: il s'appuyait sur la masse! Wie de geschiedenis van illuminatiën en Volken bestudeerd
Auteursrecht onbekend