241.
Ze lyken wel gek met hun Sainte Vierge!
Dit ongeveer was de enige gedachte van den vreemdeling, terwyl hy zich uitkleedde, of nagenoeg, want hy wilde den volgenden morgen op dek wezen, by 't losgooien en uitzeilen. Daarom ging hy slechts half ontkleed te kooi. Toen hy z'n horloge wilde opwinden, kwam hem 't loden Mariabeeldje in de hand. Een ogenblik voelde hy neiging het weg te werpen door 't poortje van z'n hut... maar hy bedacht zich.
- Bah! Ik zal 't aan 'n kind geven, als ik te Genua kom! Aan wegwerpen heeft niemand wat.
Juist wilde hy zyn kooi beklimmen - de bovenste - toen hy 'n forse stem op 't dek hoorde zeggen:
- Monsieur et madame, auriez vous la bonté de prendre vos places?
- Comment, nos places! Voilà quelque chose de joli! Il me semble que nous en avons... des places!
- Madame, votre place est là! Vous êtes passagers de pont. Passez devant, je vous en prie!
En de vreemde hoorde hoe 't arme paar opstond van de lattenbank en dat de vrouw zeide:
- J'y vais, capitaine... j'y vais! Dieu, est-il drôle avec sa place! Tiens, mon Sèvres...
Ze sprak zeker van 't blikken soepketeltje.
Auteursrecht onbekend