Liedjes en andere verzen

[p. 78]

Hoog Vliegen!

Elk weet wat oudtijds is geschied
met Icarus, die zich verliet,
de dwaze! op zijne wassen vlerken:
hij wou maar altijd meer omhoog,
en juist die zon, waarnaar hij vloog,
moest zijn' onmisb'ren val bewerken!

[p. 79]

 

O Icarus, gij arme zot,

 

al de eeuwen hebben u bespot,

 

en toch, zóó krank zijn wij geschapen,

 

dat 't menschdom, schoon 't met schimp u gooit,

 

tot heden nog, en meer dan ooit,

 

u in uw' hoogmoed na zoekt te apen...

 

 

 

Ja, 't krielt er sukk'laars met de macht,

 

die, onbekwaam hun' drift naar pracht,

 

naar ijdle schittring te beteuglen,

 

al spoedig - maar toch steeds te laat... -

 

zich tuimlen voelen door 't verraad

 

van hun' te broze wassen vleuglen!