Liedjes en andere verzen

[p. 62]

Werkmanslied.

Terwijl alom de dwaze zucht
naar ijd'len glans en hol gerucht

geen palen kent noch perken,

ik, volkskind, - luistert naar mijn lied, -
'k en schaam mij in mijn oorsprong niet,

en 'k stel mijne eer in 't werken.

'k Weet meen'gen trotschaard die zijn' hoed
op straat voor ons niet af en doet,

of veinst ons niet te merken,

en die, in de ure van den nood,
nog niet bekwaam ware om zijn brood

te winnen met te werken.

[p. 63]

 

Hoe vele simpele ambachtslièn

 

die droomen van hun' zoons te zien

 

in 't leger van de klerken...

 

't Is ook een staat, de schrijversstaat,

 

maar vroegen de ouders mij om raad,

 

'k zou zeggen: leert ze werken.

 

 

 

Het spreekwoord: houdt u bij uw' leest,

 

bedoelt niet, dat des werkmans geest

 

moet rusten op zijn' vlerken,

 

maar 't heeft voor hoogverheven' zin

 

dat iedereen, in grond begin,

 

kan groot zijn door zijn werken.

 

 

 

O arbeid, vriend van 's menschen ziel,

 

gij die veredelt d' armen kiel

 

en zwakken maakt tot sterken

 

gij, troost en steun van al wie lijdt,

 

weest door 't Vlaamsch Volk gebenedijd,

 

en blijve 't neerstig werken!

Brussel, 1867.