Liedjes en andere verzen

[p. 59]

Vredelied.

Wie zingen wil een deugd'lijk lied

zing' 't liedjen van den vrede, -

den vrede, dien in 't grauw verschiet
het oog des denkers rijzen ziet,

als zegezon der Rede:

licht van hope, minzaam licht,

welkom, zaal'ge vrede!

[p. 60]

 

Gij waart het, die naar Bethleëm,

 

o heil'ge star van vrede,

 

de herd'ren leiddet tot bij Hem,

 

dien achttien eeuwen 's menschdoms stem

 

zoû huld'gen in haar' bede.

 

Roem van Christus, reine roem,

 

strijd voor recht en vrede!

 

 

 

Sinds scheent gij dóór de tijden heen,

 

o held're star van vrede;

 

maar, telkens als uw licht verdween,

 

werd door de volken zwaar geleèn, -

 

was 't rouw in dorp en stede...

 

Klacht der moed'ren, Vrijheidsklacht,

 

wreed verstoorde vrede!

 

 

 

Nog duikt ons meen'ge wolk uw zicht,

 

beminde star van vrede:

 

de gruw'len, gist'ren aangericht,

 

zijn nog de laatste niet, wellicht,

 

die 't woest geweld bracht mede...

 

bloed en bloed en immer bloed, -

 

arme wereldvrede!

 

 

[p. 61]

 

Uw' klaarte glimt zóó lieflijk zacht,

 

o milde star van vrede,

 

en de oogsten, die gij tegenlacht,

 

die bieden zulke rijke vracht

 

aan 't staal der maaierssnede:

 

heil alom en duurzaam heil

 

schenkt de zoete vrede.

 

 

 

O daag welhaast en voor altijd,

 

gewenschte zon van vrede,

 

verdrijf vooroordeel, haat en nijd,

 

bescherrem wetenschap en vlijt,

 

vóoruitgangszin en zede;

 

bron van wond'ren, tooverbron,

 

daag, o zon van vrede!

Brussel, 1867.