Liedjes en andere verzen
(1870)–Emiel Moyson– Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
[pagina 56]
| |
Ziet onz' felle liberalen:
godsvrucht huichelt 't meest getal,
en vrijzinn'ge klerikalen,
daarop botst men overal.
In dien doolhof, vol gevaren,
loopt de eenvoud'ge dikwijls mis,
tot hij eindigt met te ontwaren
dat 't al oogverblinding is.
Vrienden, laat u niet misleiden
't zij door de eene of de and're kliek;
zij en zijn niet te onderscheiden
voor de loensche politiek:
't land beheerschen naar hun' grillen,
duchtig vreten aan zijn' disch,
dat is 't klaarste wat zij willen...
zegt mij of 't niet waar en is.
Wie er moge zegevieren,
't bisdom of de franc-maçon's,
zijn de mannen die bestieren
niet standvastig franskiljons?
| |
[pagina 57]
| |
Brengt de Logie of de Kerke
ons wel een'ge beternis?
Neen, zij binden ons de vlerke,
als er spraak van vrijheid is.
Hoort dien schreeuwer in de Kamer:
hij is woedend aan den gank,
en hij slaat, 'lijk meê 'nen hamer,
met zijn' vuist op zijne bank;
om de rechter zij te temmen
maakt hij ze uit voor rotten visch...
morgen zal er hij meê stemmen,
als het tegen 't Volk maar is.
Ja, om 't Volk verslaafd te hoûen
zijn zij al' van 't zelfde advies,
en op hun' beloften bouwen
is ons enkel tijdverlies.
Laat ons bij ons zelven trachten
naar volleed'ge lafenis:
't Volk dat steunt op eigen krachten,
dáár is 't dat de redding is!
Gent, 1867. |
|