Brahman. Deel 2

[p. 448]

Zonsondergang

T is of van de aard' recht naar 't Eluzion
Een schipbrug door Giganten is gebouwd.
Neen: 't is een springplank van geelflikk'rend hout
Ginds ergens hangt, die hier de aanloop begon;

Ik zie duid'lijk, dat 't spits toepuntend goud
Uitsteekt buiten de kromme horizon;
Onzichtbaar naast zijn helle roof, de zon,
Is de Gigant, die vallend vast hem houdt.

Één oogenblik zie 'k als een kop'ren knop
De al lage kogel, maar 'k doe de oogen dicht,
Verblind, duizelig door zijn roode pracht.

En hij! - Waar 't uitsteekt, ginds, gaf hij zich op
Om met gegrepen buit van wereldlicht
Straks ontzaglijk te plonzen in de nacht.