Brahman. Deel 2

[p. 447]

[Vol winteravondschem'ring ligt de laan]

Vol winteravondschem'ring ligt de laan,
Een buis, de wand hier, ginds grijswit als krijt;
De tram, een blok van gelig schijnsel, rijdt
Tusschen twee lichtrechthoeken af en aan;

Soms knapt, verwaaiend links, rechts van de baan,
Een bouquet van metren los en smijt
Blauwgroene sterren door de donkerheid,
Waarin plots'ling zilv'rige sprookjes staan.

Zoo glijdt de herinn'ring 't verleden door,
Een lichtplek, schuivend steeds langs 't zelfde spoor
Langs schimmen van verdriet, nevelig groot;

Soms toont een feeërie van toov'rig blauw
Hoe somber ligt het onderwereldsch grauw
Op 't vroeger leven, levend in de dood.