Brahman. Deel 2

[p. 418]

[Stil werd de wereldzaal. Aandachtig zwegen]

Stil werd de wereldzaal. Aandachtig zwegen
De schimmen naar jouw bovenwereldsch wit.
En 'k dacht: Ben ik wel waard, dat ik hier zit
Zoo dicht bij haar? - En 'k voelde mij verlegen.

Je zong - van Wagner. Je gezicht was strak
En wit, alsof je dood was. En je staarde
Met blauwe vlammen naar iets niet van de aarde,
Alsof je toen al met het Eeuw'ge sprak.

Neen, neen: alsof het Eeuwige uit jouw oogen,
Zuiver van mensch'lijkheid, nu-klaar en sterk,
Zijn adoratie stralend op Zijn werk,
De glorie van Zijn schoonheid wou verhoogen. -

En Senta zag de onwillige oceaan
Vol van het spookschip. In haar meisjesnachten
Zogen uit verre stormen haar gedachten
De onzalige, die niet kon ondergaan.