Brahman. Deel 2

[p. 404]

[Rood vlamde in 't licht van volschijnende lamp]

Rood vlamde in 't licht van volschijnende lamp,
Een vuur, jouw haar, kronkelend over 't kussen,
En hijgend knelden wij elkander tusschen
Onze begeerige armen, klamp naast klamp;

In je oogen zag 'k, wazig door gouden damp,
Flikk'ren 't verlangen, rillend door mijn kussen
Weer, weer mijn gloed in jouw lichaam te blusschen,
Vertrokken in zalig kermende kramp. -

Toen ze in de kist je naar de vlammen droegen,
Was 't, of de voeten een triomfmarsch sloegen
Van diepe onsterflijkheid; en 'k heb gedacht:

Tot rook en asch zal nu het vuur verteren
Je lichaam, maar jouw ziel zal niets ooit deren,
Die niet verbrandde in die extazenacht.