Brahman. Deel 2

[p. 333]

[Zoo is in mij - een zonsopgang - gerezen]

Zoo is in mij - een zonsopgang - gerezen
Het Zelfbesef uit mist van oude waan;
Tot Brahman, lang gevoeld, nu half verstaan,
Ben 'k door uw feest van 't schijnbaar zelf genezen;

Zoo kan k van God niets hopen meer, niets vreezen,
Sinds ik mij vast in 't stilstaand Nu weet staan,
En liefde, als vreemd aan de Eenheid, is vergaan
In de adoratie voor mijn eeuwig Wezen;

Zoo weet ik me in de Groote Ziel omsponnen
Door wereldvizioen van eigen zonnen:
Ik, straal van Brahman, ben aan Hem gelijk:

Uit 't sterflijke tot vrijheid losgebonden,
Nu 'k Hem in mij, in Hem mij heb gevonden,
Zoo ga ik binnen in mijn koninkrijk.’