Brahman. Deel 2

[p. 330]

[Wie slaaploos in herinn'ringrijke nachten]

‘Wie slaaploos in herinn'ringrijke nachten,
Zich martelend met straffend zelfverwijt,
Om 't lange leed van wie hij liefhad, schreit,
Dat hun zijn daden en zijn woorden brachten -

Als hij het Brahman ziet, uit zelfverachten
Wordt hij tot vrede in 't Wereld-Ik bevrijd:
Verbrand, verdampt voelt hij in de eeuwigheid
Zijn schuld van daden, woorden en gedachten.

Want zalig zijn de levenden, die sterven
In Brahman, en door Zelf-besef verwerven
Verlossing uit verblinding en verdriet.

Ja, zegt de Geest, opdat ze rusten mogen
Van hun verleden, nu hun wetende oogen
Het Brahman zien. Hun werken volgen niet.