Brahman. Deel 2

[p. 324]

[Weg school in 't donker van de hooge zaal]

Weg school in 't donker van de hooge zaal
De sidderende klank; maar 't laatste beven
Scheen onhoorbaar nog steeds als rag te zweven
Op 't om de schrijnen orgelend choraal.

Vreemde violen, uit zwart marm'ren schaal
Door half verlichte zuilensteel geheven,
Straalden de schrijnen stil hun magisch leven
In tragisch paarse zichtbaarheid van taal.

Onweetbaar diep in duisternis verscholen,
Droegen de zuilenstelen hun violen:
'T verleden bloeide in schem'rig-blauw bouquet;

‘Herrijz'nis!’ - Naar de nacht stond hij te zwijgen,
Een Aronskelk. Uit de onderwereld stijgen
De eeuw'ge mysteries naar zijn spreektrompet.