Brahman. Deel 2

[p. 306]

[En als een kaap, die, wit van branding, prikt]

En als een kaap, die, wit van branding, prikt
Ver in de wolken wijdklat'rende wonden,
Hoe de cykloon de zee tot op haar gronden
Ophoost om hem te schudden, niet verwrikt -

Eeuwig, hoe lang, aan 't zenith vastgebonden,
Naar oost, naar west de bliksemslinger tikt,
En zijn immense zwaai bonzende klikt
Met metallieke donder de sekonden -

Zoo, wijkend, rijst de heuveltop en steekt,
Donkerder kaap, in 't donkre blauw en breekt
De vloed, die machtloos fosf'rend langs hem glijdt;

En zij, stijgende apotheoze, staat
Een oogenblik. Ze wenkt, ze wenkt. En gaat
Over de golven van de oneindigheid.