Brahman. Deel 2

[p. 292]

[In 't verre licht van hoogzwevende oksalen]

In 't verre licht van hoogzwevende oksalen
Mijmeren stil-verrukte melodieën;
Langzame optocht van ijle fantazieën
Treedt in de lichte leegte van zijn zalen:

De oogen als de avondster, als zonnestralen
Blond, draagt - zilverig witte feeërieën -
De voorste rij zijn arme reliquieën,
Nad'rend op even-hoorbare sandalen;

Met de avondsterren naar hun koning starend,
Aaien ze 't doode bruin met witte handen,
En openspringt het voor dat blanke toov'ren:

Wat, stil veroud'rend, oud geheim bewarend,
Als dorre blad'ren hing aan zuilen wanden,
Zien weer zijn zalige oogen zonnig loov'ren.