Brahman. Deel 2

[p. 291]

[Geen rits'len meer. Ook 't fosferlicht verglom]

Geen rits'len meer. Ook 't fosferlicht verglom:
Hun reliquieën dragend, gingen heen
De priesteressen. 'T heilig Ik alleen,
Wachtende leegte, vult het heiligdom.

Voor Brahman's rijzend Niets wijken rondom
De vrome wanden, doorzichtig, uiteen;
De zuilengang, tot licht verijlde steen,
Tilt, Atlas ied're zuil, de werelddom.

Oplost het Ik-omstolpende gewelf
Tot grenzenloosheid van zijn eeuwig Zelf,
Tot God verwijdt de mensch, het punt tot bol:

Zich off'rende eenling, die God's alheid wint,
Stroomt, nu zijn zalig Brahmanfeest begint,
Van nieuwe wereldrijkdom, huiv'rend, vol.