Brahman. Deel 2

[p. 286]

[Half veiligheid, half dankbare belooning]

Half veiligheid, half dankbare belooning,
Wenscht hij gewillige onmacht aan zijn zij,
En zich tot 't weten dwingend: Ik ben vrij,
Gaat hij door stilt van diep trillende woning.

En zijn gedachten fluistren: Laat ons blij
De vrede sieren van nu-blijde koning,
Met fantazieën vierend een vertooning
Van Brahman's Liefde in maskerfeestkleedij.

Hij, zoekend, wandelt door zijn toren rond,
Blijft staan voor 't raam, en weet hoe eens hij stond
Op wiekgeritsel en libel te wachten;

En onverschillig hoort en ziet hij 't aan:
Tot vreemde rust is 't oud verdriet vergaan
Om de eenzaamheid in 't midden van zijn grachten.