Brahman. Deel 2

[p. 284]

[En slaapt zijn hof, en hoort hij in de nacht]

‘En slaapt zijn hof, en hoort hij in de nacht
Slepende gang van stilverschuivende uren,
Dan zal 't hem zijn, als staat achter de muren
Geduld'ge waanzin, die vriendelijk lacht;

'T zal zijn, alsof over zijn voorhoofd zacht
En kil en klam en valsch een poot komt schuren;
'T zal zijn, alsof onzichtbaar naar hem gluren
Twee oogen van een spook, dat op hem wacht;

Meenemen zal 't hem uit wegglijdend gruis
Van zuilentoren naar mijn smartenhuis,
Nu zijn trots Brahman's heilige eenheid spleet;

Handhaven zal zich zoo het oud gebod,
Dat wie een wig sloeg in het hart van God,
‘Vergaan zal aan zijn eigen Brahmanleed.’