Brahman. Deel 2

[p. 283]

[Mij, Brahman's lange roep om eeuwigheid]

‘Mij, Brahman's lange roep om eeuwigheid
Van Zelf besef, mij, dreuning van pedaal,
Die op donder draag 't Zelfscheppings-choraal
Uit Brahman's orgelende ontzaglijkheid,

Mij smoort mijn schepping, die mijn branding smijt
Hemel- of helwaarts, naar ik rijs of daal,
De tritonshoorn, weens echnde spiraal
Ik vul met 't gonzen van de oneindigheid;

Mij smoort in onderwereldsch labyrinth
Op wenk van overmoedig eendagskind
De almacht'ge wil van 't Zelfbestrijdend Zelf;

Maar viert - zijn doel - hij 't bont gedachtenfeest,
Dan schreeuw ik stuk de vrede van zijn geest,
‘En bons te pletter 't hem dragend gewelf.’