Brahman. Deel 2

[p. 282]

[En één, de mooiste - hij was de lieveling]

‘En één, de mooistij was de lieveling
Van al uw fantazieën: in zijn oogen
Woonden verwachting en belofte, en vlogen
Als vlinders uit om hun bloeiende ring;

Een zaligheid, vol zilv'ren schemering,
Vrede als van zegenende regenbogen,
Kwam overal het diepst geluk verhoogen,
Waar even stil hun vlucht weifelend hing.

Toen ik zijn blondheid tot levende dood
In wem'lend labyrinth van duister sloot,
Dempten tot fluist'ren zijn gierende kreten;

Hoor nu van mij 't vervloekend testament,
Dat u uit 't wereldhart uw offer zendt,
Wiens oorsprong uw verblinding kon vergeten.