Brahman. Deel 2

[p. 280]

[Zijn wenschen heeft, revolteerende drom]

Zijn wenschen heeft, revolteerende drom,
Wier kreten om hun eeuwig recht verstoorden
Zijn dubbel feest van fantazieën en woorden,
Hij diep gekerkerd, hopend, dat de krom-

geboeiden zouden leeren, eindlijk stom,
Te ontzien hun heer, aan wie ze toebehoorden,
Wiens ned'rig smeekgeschrei ze niet verhoorden
Om vrede voor schemerende ouderdom.

Maar zij - dav'ren deed hun eischend gehuil
Het voetstuk van zijn waggelende zuil,
En al zijn zalen werden één orkaan;

Toen sleurde weg op zijn koningsgebod
Zijn wil, de muiters aan snerpende strot:
'T wegromm'lend onweer hoordij met een traan.