Brahman. Deel 2

[p. 279]

[Dan keert hij zich tot langvertrouwde stoet]

Dan keert hij zich tot langvertrouwde stoet
Van zijn gedachten, die gedienstig gaan,
Waar hij, hun heerscher, gaat: elk kijkt hem aan,
En hoopt, dat hem het eerst zijn woord begroet;

En enk'len, die hij steeds het liefst ontmoet,
Ze durven, kring van vrienden, om hem staan,
Als zijn gelijken, die tot diep verstaan
Zijn voorkeur sinds hun jeugd heeft opgevoed.

Hij hoort uit verre zaal de melodieën,
Die lichte rei van wereldfantazieën
Leeren zweven voor eerstvolgend ballet;

Niet hoort hij, maar hij weet, dat hij kan hooren
Het diep geklaag, van wie hij lang te voren
In doodenstad gevangen heeft gezet.