Brahman. Deel 2

[p. 275]

Brahmans' liefdefeest

[p. 277]

[Wank'lend, uit afgronden vol stilstaand zwart]

Wank'lend, uit afgronden vol stilstaand zwart,
Waar 't onderwereldsch mamer van de nacht
Barstte tot katakomben, ied're schacht
Een doodenstad, diep tot aan Brahman's hart,

Rijst 't oud bewustzijnshuis: sinds lang verstard,
Staart over 't zwijgen van bruglooze gracht,
- Gelijkgeboren, nooit verbeden wacht -
De doffe blik van vensters, koud en hard;

Diep als de diepste katakombe zinkt
Haar bodem, zinkt, zinkt, nooit gestuite val,

Door stilt', waarbij een woordgedachte klinkt
Als een knetterslag van dond'rend heelal.

In 't midden, ruine, wegglijdend tot gruis,
Staat op duiz'lende zuil 't bewustzijnshuis.