Brahman. Deel 1

[p. 234]

[Soms, plots'ling, door mijn Brahmanvrede heen]

Soms, plots'ling, door mijn Brahmanvrede heen,
Schreeuwt als een stervend beest mijn oud verdriet:
Een reuk, een landschap, een herinnerd lied
Roept op naar 't leven, wat gestorven scheen.

Dan mis ik, die ik lief had meer dan een;
Besef van eeuwige Eenheid gaat te niet:
Mijn blik, door mensch'lijkheid verduisterd, ziet
Smartelijke gescheidenheid alleen.

En 'k lach om machtelooze droomerij
Van Yâjnawalkya's Zelf-vergodlijking:

'T leed- en verand'ringlooze - baat het mij,
Die lijd in wereld van verandering?

Tot 'k op uw zee, bevrijd weer, ademhaal,
Gangâ van Yâjnawalkya's stat'ge taal!