Brahman. Deel 1

[p. 138]

[Op zee en wolkbank ligt een zelfde tint]

Op zee en wolkbank ligt een zelfde tint
Van oud lood, dof beslagen, blauwig grauw;
Daarboven kalkig wit, waarna het blauw
Met langzaam vloeiende overgang begint.

Geen horizon, geen streep van schuim, geen wind:
Plots'ling loopen er banen, zonder vouw,
Vol glans, als op de hals ligt van een pauw,
Prachtig-glad lint naast evenwijdig lint.

Ik kijk. 'T is alles effen. Op eenmaal,
Blauwgrijze muur, staat de zee vertikaal
(De wolkbank zet hem voort) niet ver van me af;

En even diep onder de rand van kalk
Als hoog boven de voet, ginds, spannen straf
De telefoondraden hun notenbalk.