Brahman. Deel 1

[p. 131]

[Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt]

Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
Van cirkus, slappe koord en akrobaat:
'T is of nog nevelige dageraad
De zon zijn stijgen, dat hem draagt, verwijt.

Bedenk ook dit: je zou tot literaat
Verworden zijn, had ik je niet geleid:
Jou leerde mijn Natuur natuurlijkheid,
Die boek'rig versgepruts als leugen haat.

Hierover zeg 'k je later nog veel meer.
Je weet de weg nu, en je komt wel weer;
Als gast - zie Schiller - in mijn koninkrijk.

Ga nu terug. Ik laat je als afscheidsgroet
Jouw aarde zien. Neen, nooit heb je vermoed,
Hoe prachtig ze is van uit mijn hoogte. Kijk: