Brahman. Deel 1

[p. 113]

[Ben ik het zelf? Moe evenwichteling]

Ben ik het zelf? Moe evenwichteling,
Kroop uit tricot mijn vergeefs len'ge geest,
Zooals naar 't donker kruipt een oud, ziek beest,
Naar druipsteengrot van koelherinnering:

Vol echo's was 't, metalen tinkeling;
En wat ik hoopte als jongen, daar herrees 't,
Zoodat 'k vergat, wat 't leven was geweest
En zijn zou, als 'k weer naar de wereld ging;

Weer zag 'k de toekomst, die 'k als kind mij dacht,
Verwerklijkt, licht in vreemd welvende nacht;
Weer zag 'k, zelf jong, jong die 'k had liefgehad:

Tot me uit mijn grot joeg met heerschende gong
Mijn regisseur weetgierigheid, en 'k sprong
De parabool op, Kant, de Oepanishad.