Brahman. Deel 1

[p. 56]

[Nu zàl er stilte zijn, mijn leven lang]

Nu zàl er stilte zijn, mijn leven lang;
De tijd zal, voorzichtig, zijn vlucht vertragen,
Dat niet zijn ijlste suizen mocht verjagen,
Wat dwaas ik koos boven haar sprookjeszang:

Stilte, als toen moeder dood was weggedragen
Met vreemd geschuifel door eind'looze gang,
En door het huis mijn halfbewuste drang
Rondliep om haar te zoeken, heele dagen.

Als in een winkel zag 'k de meubels staan,
En boven één stoel, pijnlijk zichtbaar, hing

Leegte, waarin mijn blik gestadig viel,
Nog niet gedragen door herinnering.

Zoo kijkt, als uit een boek, mijn denken me aan,
En 'k voel me een vreemd'ling in mijn eigen ziel.