De dichtkunst
(1698)–Anna Morian–
Auteursrechtvrij
[pagina 126]
| |
Uitschudden aan uw trouw en teder hert;
Dat, diep geraakt, gevoeld de zelve smert.
Jehová, daar het schepsel voor moet bukken,
En 't al voor beeft, komt ons een vriend ontrukken;
Een' vriend, zoo wys, getrou en ongeveinst.
Myn hert word week, als 't ernstig overpeinst,
Hoe ryk een schat in hem was opgesloten;
Wat vrugt men door zyn arbeid heeft genoten;
Hoe wys hy wrogt in Jesus akkerwerk,
Zyn koning trou ten dienst, 't zyn zwak of sterk
Van lighaam, daar geen werken hem verveelde,
Als hy maar Gods verborgentheên uitdeelde,
De wysheid schoon ontdekte aan Jesus volk,
Van 't nieu verbond een klaar en deftig tolk.
Die waarde vriend is dan voor heen getreden;
God heeft zoo haast zyn leeftyd afgesneden
In zyne jeugd; wy zien hem treurig na,
En zyn waardy kend menig al te spâ.
Maar u en my, Vriendin, die nu veel jaren
Aan hem gehegt door zuivre vriendschap waren,
Vol levend ligt en vrugt voor onzen geest,
Ons treft, misschien dit haastig weg gaan meest.
Dog 't godlyk vast en heilig welbehagen
Stelle ons gerust, en stuite onnodig klagen,
Jehovaas weg is wysheid, goed en regt,
't Was zoo zyn ryaad, hy zond en riep zyn' knegt.
De leidsman onzer zaligheid, de koning,
Schonk aan zyn' geest voor 't stof een schoner woning,
En riep, uw werk op aarde is afgedaan,
Verlaat uw post, gy moogt in vrede gaan.
O zalig 't huis! daar stryd nog dwarrelingen
Van aarde en vleesch zyn ziel niet meer omringen,
Die ryk en vol Gods lieflykheden smaakt,
Van al 't gebrek in eeuwigheid volmaakt;
Niet meer gedrukt door smertelyk verlangen.
Nu jagen wy, om 't zelve lot t' ontfangen,
| |
[pagina 127]
| |
Ziet wagtend uit, dat onze Heer eens komt,
(Voor wien de list en leugenmond verstomd)
Om al 't geweld des afgronds te verpletten,
Zyn erfdeel vry van druk en smaat te zetten,
Als zyn genade en heilverkondend woord
Van allen volke omhelst word en gehoord.
Dat zoo Gods roem en kennis werd volkomen
Al 't aardryk door, als ryke waterstromen;
En Babel storte uit haren hogen stoel,
Wiens list en pragt veel eeuwen was het doel
Van slaafsche liefde en bygeloof der volken,
In trots geweld verheven tot de wolken:
Dat Sion van Gods heil, van vreugd opspring',
Haar God en 't Lam een nieugezang toezing',
Wanneer hy 't bloed der heil'gen heeft gewroken,
Naar 't oordeel, door Profeten uitgesproken;
En yder ryk der aarde opregt betuigd,
Dat het voor God en zyn Gezalfden buigd,
En roemd in 't heil, door Christus dood verkregen.
Dan zienwe haast het toppunt van Gods wegen,
Als Jesus zyn verloste opnemen zal,
En God in hun zal wezen al in al.
Terwyl wy hier al strydend na verlangen,
Zoo zienwe op onzen koning en zyn gangen
In 't heiligdom; daar voerd hy zyn besluit,
Schoon naar zyn kragt, door zwakke menschen uit;
Geeft elk zyn deel, zyn tyd en plaats kan werken,
Om wys den bouw van Salems muur te sterken;
En is hun werk naar zyn bestek gedaan,
Hy roeptze weg, en zet weer andren aan.
Gods trouwe zorg zal 't werk niet laaten steken,
't Zal noit zyn magt aan arbeidsliên ontbreken,
Al zegt hy tot een trouwen leidsman, gâ,
Zyn liefde en geest, een springbron van genâ
Blyft by zyn volk, hunlieden hert zal leeven;
Jehova zal zyn erfdeel niet begeeven,
| |
[pagina 128]
| |
Daar mist niet een, die in zyn Testament
Ter zaligheid te voren is gekend.
God zet geweld, verderf en list ook palen;
Al is 't nu dor en laau, hy kan doen dalen
Op 't duister volk meer ligt, genade en geest.
Die hoop, Vriendin, sterk onze ziel, en meest;
Nu zoo veel werk en vreugd schynd afgesneden,
In dien gezant en vriend, ons voorgetreden:
Men doe nu vrugt met al zyn arrebeid,
En wagt' getroost die zelve zaligheid.
Laat eigen drift Gods schikking niet weêrstreven;
Dat ligt was maar een' korten tyd gegeven.
Dog 't godlyk ligt tot volle zaligheid
Is in Gods zoon, die ons gedurig leid,
Die onze ziel verzaad in groote droogten,
Zyn volk op 't laatst doed ryden op de hoogten
Der aarde, en spyst met vader Jakobs erf.
Dat dog zyn liefde en kennis noit versterf
In onzen geest, maar levend vrugtbaar bloeje,
Onze ernst, geloof, genade en wysheid groeje,
Om, bly gesterkt, als ook de bruidegom
Ons roept, bereid, te zeggen, Heer, ik kom.
|
|