|
| |
| |
| |
Voorzigtige keur.
'T Is wysheid, alles naar de maat
Op zyn geregte prys te zetten,
En met een schrander oog te letten,
Hoe hoog elks waarde en schoonheid gaat.
Die wys verkiezen, hebben d' oogen
In 't hooft, zy zien regt voor zig heen,
En werken vlytig, waarze treên;
Geen schynglans houd hun keur bedrogen.
De keur heeft d' agting by de hand,
Twee speelnoots, die zig nooit verliezen,
Die blindlings volgd, zal ligt verkiezen
Een potscherf voor een diamant.
De roem en liefde volgen 't oordeel,
De drift en blydschap staan gereed.
Wie hier de regte toets vergeet,
Verspild zyn arbeid zonder voordeel.
'T is enkel dwaasheid, nietig stof,
Veragte en snoode beuzelingen,
Ja d' allerschadelykste dingen
Te eeren met zyn liefde en lof;
En 't hoogste goed op 't laagst te schatten,
'T meest nodige als het allerminst,
Zyn schâ te rekenen voor winst,
De schaduw voor het lyf te vatten.
Misleide keurders, waartge wys!
En kende uw ziel haar waarde en oorsprong,
| |
| |
Wat vleesch en wereld u in 't oor zong,
Was mis, uw toetslust zou den prys
En aard der zaken zuiver wikken;
Vergroot- en kleurglas wierptge weg;
De waan en vleizugts overleg,
Nog lokaas zou u meer verschrikken.
Gy zaagt een eeuwig heil of smert
Aan 't korte leven vast geklonken,
De wereld, heel in 't kwaad doordronken,
Die loerd, om 't dwaze en blinde hert
In duizent netten op te vangen,
Daar agteloosheid trekt den strik,
Gevolgd van naberouw en schrik,
Op 't einde, als doods geweld zal prangen.
Wat zou 't u lusten, 't schoonste goed,
Dat God in Christus bied te geven,
Zyn liefde, en eeuwig zalig leven,
Zoo los te stooten met den voet?
Om ydle en zondige oogenblikken,
Zoo ras voorby, zoo weinig waard,
Uw geest, onsterfelyk van aard,
In 't eeuwig jammer vast te strikken.
Dog gy, die wyze en vaste keur
Gedaan hebt tusschen 't beste en 't snoodste,
Dit 's 't eerste zielwerk wel, en 't grootste,
Dat zonde en wanhoop steld te leur,
Maar wat moet nog in alle zaken
Het slegt van 't kostlyk zyn geschift?
Het rein van 't onrein uitgezift,
Om al uw handel regt te maken?
Wel hem, die zulk een weegschaal kiest,
Wiens eev'naar overslaat onfaalbaar.
Zyn schade is groot en onherhaalbaar,
Die om wat stof Gods heil verliest.
Een Christen moet met wysheid werken
Op 't wezen, niet op vorm en schyn,
| |
| |
En wat voor zaken waardig zyn,
Zyn tyd, betragting, roem en werken.
Een keursteen is 'er, die niet liegt,
Jehovaas Geest en heilge bladen.
Wie toets en weetlust wil verzaden,
Zorg' maar, dat hy zig niet bedriegt.
|
|
Auteursrechtvrij