De dichtkunst

Best en bestendig nieuws.

VErheugd wat nieuws en schoons den geest,

Het beste en schoonste nieuws op 't meest

Wint prys, en streeld de ziel met liefde,

Die wenscht haar lust te zien verzaad,

Voor al, zoo 't oud verderflyk kwaad

Haar oit met smert en afkeer griefde.

De tyd maakt alles nieuw en ouwd;

Dog onbedagt, die haar betrouwd,

Zy bind zig aan geen ogenblikken,

Maar sneld al vliegende voorby,

En roept dat elk voorzigtig zy

Zyn werk en oogwit regt te schikken:

Die wys zig aan de tyd verbind,

Schoonze al het stoflyk trots verslind,

Wint veel, al vliegt hy slytend henen,

[p. 17]

 

Hy ziet gerust al 't ouwde na,

 

En houd het nieuwe trou te râ,

 

Tot tyd en stof eens zyn verdwenen.

 

Wie is nu op wat nieuws belust?

 

Die geef zyn zoekend hert geen rust,

 

Voor dat hy 't kostlykst heb gevonden,

 

Een Nieuw, dat blydschap geeft in smart,

 

Dat oudheyd, eeuw en jaartyd tart,

 

En door de Tyd nooit word verslonden.

 

Een nieuw verstand en nieuw gemoed,

 

Dat nieuwe lust en liefde voed,

 

Door nieuwe blydschap aangedreven,

 

En nieuwen geest, die moedig stapt;

 

Een nieuwen ernst, die nooit verslapt,

 

Om al Gods deugden lof te geven.

 

Die rustig 't oude kwaad veragt,

 

Maar d' oude wysheid wel betragt,

 

Om met de nieuwe 't saam te voegen;

 

Die daar uit nieuwen rykdom vat,

 

Begeerig is om uit den schat

 

Zyns herten andren te genoegen.

 

Dan vreestmen niet voor d' ouwde ramp;

 

Nog 't blusschen van ons levenslamp;

 

In Christus maakt geen Dood verslagen.

 

Word nieuw in hem, en schryft met vlyt

 

Uw arbeid, liefde, zorg en tyd.

 

Zoo wordmen wys, en teld zyn dagen.