Wat opa Rudi niet vertelde

[p. 49]

Laten we dansen

Het heeft weer de hele nacht geregend.

Dat was een leuk feest! Mango schudt de laatste druppel van zijn lichaam. De regen heeft weer mooie muziek gemaakt. De wind heeft hard gewaaid en bijna is het hele huis van Blawki uit de boom gevallen.

Tijdens het feest zat Blawki boos uit haar huis te staren. De regen en de wind hebben haar behoorlijk gepest. De regen spatte steeds op haar snavel. Door de wind moest ze met haar poten wijd staan, want het huis schudde van alle kanten en zij was bang dat het uit de boom zou vallen. Terwijl zij zo wijdpoots stond hield ze haar vleugels uitgespreid zodat de baby-vogels droog bleven. Iedere keer als een regendruppel van haar snavel druppelde, schudde zij met haar kop. Soms viel er een druppel op haar buik en moest ze haar veren flink schudden, zodat die druppel niet op de baby-vogels terechtkwam. O, o, o, zij wist dat ze een vreselijke spierpijn zou krijgen!

‘Baya, wat een leuk feest nô’, zegt de wind tegen Mango, ‘ik heb flink gedanst. Ik heb met jullie allemaal gedanst. Als ik er niet was, hmm... dan was het feest niet zo leuk geweest. Sommigen van jullie zijn op het erf gesprongen heb ik gemerkt.’ Mango kijkt

[p. 50]

naar beneden en ziet heel wat manjes op het erf liggen. Ze zien er gelukkig uit. Ze waren zo moe van het dansen dat ze niet meer aan de boom konden hangen.

‘Vandaag zal Blawki erg boos zijn!’

‘En zal hij weer eens iets gemeens willen doen’, zegt de wind.

‘Jullie moeten vandaag extra voorzichtig zijn.’ Blawki luistert stiekem naar het gesprek tussen Mango en de wind. ‘Zij is boos. Boos op de regen, op de wind en op al die wilde manjes. Want de wind is haar vriend, maar die komt altijd dansen als het regent. En dan dansen die manjes vanzelf ook. Zij heeft nu spierpijn, en iedere beweging die ze maakt doet pijn. De baby-vogels hebben honger. Zij moet nu dus boodschappen gaan doen, eten halen. Ik zal blij zijn wanneer ze zelf kunnen vliegen, denkt ze.

‘Hmvvv’... deed de wind Blawki na, ‘zij vond het echt niet leuk.’

Blawki hoort alles wat ze zeggen.

‘Hmvvv, vandaag zal ik ze leren. Ik zal vier manjes pikken. Met hun aanstellerij. Ik ga ze pikken en grote lelijke oio's maken in hun schil. Dat zal een waarschuwing voor ze zijn. Dan dansen ze niet meer en dan schudt mijn huis niet meer zo. Ik zweef straks naar beneden om er een te pikken. En vandaag... vandaag probeer ik die aanstellerige Mango ook te pikken. En ik zal hem krijgen ook.’

‘Hey vriend’, zegt de wind tegen Blawki. ‘Gaat ie?’

‘I mu sabi’, antwoordt Blawki.

‘O ja, zo erg is het toch niet geweest? Ik heb me flink vermaakt.

Zou je ook moeten proberen. Ik zag je zo staan met je kop half uit je huis. Je stond zeker weer met je poten wijd. Je zal me nu een spierpijn hebben. En je vleugels dan?’

Blawki doet weer ‘hmvvv’. En dan fladdert zij met haar pijnlijke vleugels en zegt: ‘Let maar op, vandaag pak ik die vrienden van je.’

‘O ja, hoezo?’

‘Vandaag ga ik vier manjes pikken en vooral die aanstellerige Mango.’

‘Dat lukt je niet’, zegt de wind lachend terwijl hij Blawki over haar kopje streelt. De kleine veertjes waaien naar achteren. ‘Je weet dat die manje jou steeds te slim af is.’

‘Wacht maar, je zal me weer zeggen.’‘Oehoe-oe’, lacht de wind.

‘Er is maar één manier om die jongen te pikken.’

[p. 51]

‘O ja, wat dan?’

‘Nou, als je Mango wilt pikken, dan had je gisteravond je kans. Terwijl jij zo wijdpoots in je huis stond, heeft die jongen flink gedanst. En als hij danst, dan kan je hem het best pikken. Want dan hoort hij je niet aankomen en dan let hij niet zo goed op. Had je dat niet door dan?’ Blawki zegt niets terug, maar hij denkt: hoe kon ik het doorhebben dan, alles was nat, mijn huis bijna op de grond. Maar hij heeft wel gelijk... i mu sabi.

Twee uur later keert Blawki terug naar huis. Zij rust even uit voor haar huis. Zij is even over de Ma Retraitemall gevlogen. Om eten te halen. En om na te denken. Zij had nog steeds spierpijn, en vliegen doet pijn. Maar zij voelt zich steeds beter. Vandaag is de dag dat zij die akelige manjes te grazen zal nemen. Wie het laatst lacht, lacht het best, denkt zij vrolijk. Zij kan een kort meisjesachtig gegiechel niet onderdrukken. ‘Au, au’, die spierpijn toch. ‘Hallo, mijn lieve baby-vogels, vandaag heb ik een verrassing voor jullie’, zegt ze vrolijk wanneer ze haar zien. Blawki tjekt even of Mango wel kan horen wat zij zegt. ‘Vandaag ga ik voor jullie dansen. Gisteravond was er feest, maar wij werden nat, dus ik kon niet meedoen. Vandaag geef ik een show. Ik zal jullie laten zien hoe blawki's dansen. We zullen iedereen laten zien dat wij blawki's ook kunnen dansen.’

Mango kijkt om zich heen. Hij weet dat Blawki boos is, maar juist daarom merkt hij ook dat Blawki zich te opgewekt gedraagt. Het lijkt wel dat zij een beetje doet alsof. Zij was toch zo boos en had toch spierpijn. Dat kan niet anders. En zij heeft ook niet geslapen, denkt Mango. Vanwaar dan die vrolijkheid?

Blawki fladdert in de boom van tak naar tak. Zij weet dat Mango op haar let. Zij heeft geen idee waar ze de energie vandaan haalt, maar plotseling krijgt ze zin om echt te dansen. In haar hoofd zingt ze een liedje dat gaat over manjes, manjes, manjes eten, lekkere manje, mango, mango, ma-a-ango-o-o. Today, vandaag, tide, a no tamara. Met haar vleugels maakt zij muziek, waar ze langzaam op begint te dansen. Steeds sneller.

Opgewekt vliegt ze, zweeft van boven naar beneden en dan weer omhoog. En zij roept in die wilde dans: ‘Laten we dansen.’ Zij vliegt zelfs naar de dakgoot van het huis van de mensen. Blawki

[p. 52]

danst al wilder en wilder, zij vliegt naar de kersenboom en terug. Dan vliegt zij plotseling naar de grote spiegel op het terras van het huis. Daar bekijkt zij zichzelf en begint met haar snavel flink tegen de spiegel aan de muur te tikken. Eerst hoort iedereen alleen getik, maar als ze goed luisteren is het een ritme dat hij tikt. Muziek. Haar kindertjes gillen het uit van plezier, ‘tjrps, trjps, tjrps’. Alle manjes kijken lachend toe en beginnen mee te dansen. Andere vogels maken ook muziek. Eén vogel zegt zelfs: ‘Ik wist nooit dat Blawki zo goed kon dansen.’ Maar die vogel denkt er niet te lang over na, want zit zelf heel gefascineerd te kijken, terwijl de tak waarop ie zit, ook beweegt.

Mango vraagt zich af wat er aan de hand is. Die vogel is doorgeslagen. Maar ook Mango houdt het niet langer vol. Ook hij begint langzaam te dansen, terwijl hij Blawki goed in de gaten houdt. Hij denkt aan het feest van gisternacht. Het lijkt wel de hele dag feest. Hij begint ook steeds wilder te dansen.

En dan, ineens, als Mango zijn manjebillen naar links schudt ziet hij plotseling in de ogen van Blawki dat zij naar hem kijkt met een blik... en dan weet hij hoe laat het is. Vandaag zal Blawki zijn mooie groengele schil pikken. Blawki is dus nog steeds boos. Het dringt tot Mango door dat de enige reden van dit nieuwe feest is: hem te pikken. Blawki loert hem al zo lang. En nu kan hij niet meer uitwijken. Hij probeert het nog: ‘Bladeren, wind, wind, geef me een duw’, roept hij. Maar de wind hoort hem niet, niemand hoort hem. De enige die hem hoort is Blawki. En die komt nu op hem af, vanaf de dakgoot, in een duikvlucht. Hij weet het. ‘Wind, wind’, probeert hij nog.

En dan... doet Mango zijn ogen maar dicht, want Blawki is heel dicht bij. Het is afgelopen, denkt hij nog. Hij wacht, en plotseling lijkt het alsof alles stil staat. Een dof geluid, ‘doef’, verder niets. Hij hoort geen muziek meer, hij hoort de bladeren niet meer, hij hoort de wind niet meer. Het lijkt alsof dit een manjeleven lang duurt.

Mango maakt één oog open en schrikt van de verandering in de omgeving. Hij doet zijn tweede oog open en ziet alle manjes verschrikt kijken, alle vogels staan rechtop en stijf, de bladeren staan stil, de wind huilt. Geritsel op de grond, stemmen van twee jongens. Hij kijkt naar beneden en ziet Blawki op de grond liggen.

[p. 53]

De twee jongens bekijken Blawki.

Terwijl Blawki op Mango afvloog om hem te pikken, hebben de twee jongens haar met stenen bekogeld. Zij is bewusteloos op de grond gevallen en gevangen genomen. Mango voelt zich verdrietig worden.

In het vervolg wordt ook Mango gepikt.

Lunice Wouter-Heuvel