Wat opa Rudi niet vertelde

[p. 17]

Double pandal!

Ze hebben nog twee maanden te gaan. Elina telt de dagen af. Ook al zegt Saboem dat Soraya een felle tegenstander is, ik zal deze wedstrijd winnen, denkt zij.

Elina is lid van een taekwondoschool. Zij zet haar beste beentje voor om weerstand te kunnen bieden aan haar ervaren tegenstander Soraya.

‘Je moet haar niet onderschatten, Elina’, waarschuwt Saboem, haar trainer. Soraya is al twee jaar kampioen in haar gewichtsklasse, door haar snelheid.

Laat Saboem maar praten. ‘Als ik die jongens hier allemaal een pak slaag geef, wie is deze Soraya dan?’ vraagt zij zich af. ‘Ze gaat toch de komende week trainen met ons. Dan zal ik zien hoe goed zij is.’

‘Hoe was de training vandaag, Elina?’ vraagt haar vader 's avonds bij het eten.

‘Goed als altijd. Dat weet je toch, papa?’ Vader glimlacht. Iets anders had hij niet verwacht. ‘We trainen nu echt hard. Over twee maanden zijn de kampioenschappen.’

‘Weet je tegen wie je zal moeten vechten?’ vraagt vader terwijl hij meer melk in zijn kopje schenkt.

‘Ze heet Soraya,’ zegt Saboem. ‘Man, papa, ze zeggen allemaal dat

[p. 18]

ze een sterk meisje is, maar dat maakt mij niets uit. Ik schop al die jongens op de training. Weet je pa, ik heb die grote Ryan van de straat hiernaast verslagen.’

‘Slaap lekker voor straks Elina’, zegt vader als ze haar bord in de afwasbak heeft gezet.

‘Jij ook, papa.’ Elina loopt naar haar slaapkamer en werpt een blik op haar voetbal. Ze zal zeker weer beginnen met voetballen, maar eerst haar medaille halen bij de komende taekwondo-wedstrijden. Ze is echt blij dat papa haar ondersteunt en in haar gelooft.

Elina herinnert zich het moment dat ze haar vader voor het eerst vroeg om aan taekwondo te mogen doen. Ze had flyers gezien bij omu sneysi en wilde dolgraag meedoen. Haar vader reageerde geschokt. Hij zette zijn koffie die Elina die dag voor hem had klaargemaakt, neer.

‘Wat? Tak... taka... takando? Wat is dat? Vechten? Nee nee nee. Meisje, wat scheelt je? Eerst voetballen en nu vechten? Schoppen is iets voor jongens. Zo'n ruwe sport wil je beoefenen? Elina, je gaat schoppen krijgen en dat doet pijn. Waarom ga je niet op ballet? Meisjes volgen meestal dansles.’ Elina maakte een tyuri. Eerst had zij heel lang moeten aandringen voordat zij voetbalschoenen kreeg. Toen kocht hij zelfs een kaartje voor een balletshow voor haar.

En nu kwam hij nog eens aanzetten met ballet.

‘Pa, alweer ballet! Ik heb niets met ballet. Je weet dat ik niet van ballet houd!’ zei ze boos. Haar handen veranderden in kleine vuisten, zij hoorde haar eigen adem. Het werd stil in de eetzaal. De tafel die zij die avond speciaal voor haar vader gedekt had, bleef onaangeroerd.

Ik weet niet wat er met haar aan de hand is, dacht haar vader. Kan ze niet zijn zoals de andere meisjes in de buurt? Ze houdt alleen van jongenssport. Zelfs haar favoriete programma's zijn action-films.

‘Ik zie nooit een catoon-dvd in de woonkamer’, mopperde haar vader wel eens. Maar uiteindelijk gaf hij het op. Elina mocht naar taekwondo.

Soraya en Elina staan tegenover elkaar. De trainer Saboem geeft het sein. ‘Sichak’, zegt hij, en daar gaan ze.

[p. 19]

Soraya cirkelt om Elina heen die haar strak aankijkt. Soraya kijkt wat vrolijker.

Dan wat als zij groene slip is, veel beter is zij niet, denkt Elina. Haar running steps zijn wel snel. Saboem heeft gelijk. En dan geeft Elina Soraya een keiharde pandal kick op haar zij. Iedereen in de zaal schreeuwt: ‘Kis' en moy, meisje!’

‘Wat denk je? Ik ben Elíne!’ zegt zij tegen zichzelf.

Soraya kijkt opeens heel strak naar haar en geeft haar een double pandal kick, waarvan de eerste op de rechterknie en de tweede op haar linkerzij. Elina zakt in elkaar. Kreunend en met tranen in de ogen wordt ze naar de kant gebracht door Ryan en Ashwin. De pijn gaat niet over. Elina heeft een zware knieblessure opgelopen.

Zij moet rusten van de dokter.

‘Die stomme dokter weet dat ik kampioenschappen heb en dan zegt hij me te rusten. Ik moet vechten Saboem.’ Haar trainer kijkt haar aan.

‘Elina, rust twee weken uit. Pas als je beter wordt zullen we verder gaan met de training. Anders zal die blessure niet overgaan maar juist erger worden.’

‘Ik ga meedoen, Saboem. Ze heeft heel vals gevochten. Zij heeft op mijn knie getrapt en dat mag niet. Dat heeft u ons toch altijd geleerd!’

Elina rust twee weken lang. Ze zet elke dag ijs voor haar knie.

Ja, nog zes weken te gaan naar het toernooi. ‘Het gaat me lukken’, zegt ze herhaaldelijk. Na twee weken, als haar blessure deels hersteld is, gaat Elina weer naar de training. Saboem geeft haar de beste kniebanden om te trainen. Ze is snel weer de oude en traint meer op het ontwijken van trappen. Ze concentreert zich nu ook beter op snelheid.

Het is zover. Elina en Soraya staan tegenover elkaar op het centrale veld in de sporthal. Soraya die voor de aanvang van de wedstrijd nog wilde weten of zij helemaal hersteld was, wordt genegeerd door Elina.

‘Ik wil niet met je praten. Jij bent een gemene vechter. Ik ga je leren’, had ze gezegd.

Daar staan ze dan. Elina kijkt strak naar Soraya. Het sein wordt gegeven. Soraya en Elina scoren elk twee punten in de eerste

[p. 20]

ronde. In de tweede ronde verandert het aantal punten van allebei. Het scorebord vermeldt 4-3 voor Soraya.

In de laatste ronde probeert Elina nog een pandal kick te maken, maar Soraya is haar steeds te snel af. Elina probeert het nogmaals. Ze ziet aan de houding van Soraya dat die weer een double pandal wil gaan scoren. En nu pak jij mij niet, gemenerik. Net voordat Soraya Elina probeert te raken, stapt deze zijwaarts. Jouw gemene trucjes ken ik al, denkt Elina. Zij moet nog twee punten behalen om van Soraya te winnen.

Terwijl velen in de zaal ‘Elina Elina Elina, nog tien seconden’ schreeuwen, denkt Elina maar aan één ding: een double pandal. Twee seconden voor tijd, als Soraya op haar afkomt, reageert Elina met twee keiharde trappen die de twee punten opleveren.

Eindstand: 4-5.

Ryan, Saboem en alle anderen van haar school staan op en juichen haar toe. Ze wordt omhelsd door haar trainer: ‘Jij hebt het gedáán!’

Kirtie Algoe