Het meisje met de vogels en andere indiaanse verhalen

[p. 6]

Het meisje en de vogels

Iedereen in het dorp wist dat het meisje Matoewie veel van vogels hield, dat ze vaak praatte met haar gevleugelde vrienden. Ze voelde zich dan echt gelukkig.

Elke ochtend en elke avond kreeg ze bezoek van veel, veel vogeltjes: zwaluwen, grietjebies, tjontjons, ponpons, kanaries en nog veel meer en allemaal kwamen ze met lekkers in hun snavel naar het meisje. Matoewie op haar beurt had kruimeltjes van cassavebrood voor haar vriendjes.

Zo ging het, elke dag weer. En altijd babbelde ze met haar hoge stemmetje en de vogeltjes antwoordden met hun gefluit en gekir dat het een lieve lust was.

[p. 7]

En toen, op een kwade dag, werd Matoewie ziek, erg ziek. Ze had hoge koorts en overal pijn en ze lag stil in haar hangmat en kreunde af en toe. O, wat waren de vogels toen verdrietig. Met honderden kwamen ze aanvliegen om het zieke meisje te troosten en beterschap te wensen. Overal zaten ze: op de spanten van het kampje, op het dak, tegen de wand van bladeren en zelfs op de rand van haar hangmat. En ze piepten en ze floten. Ook hadden ze lekkere bosvruchten voor haar meegebracht, maar Matoewie lustte ze niet, terwijl ze zo van vruchten had gehouden, altijd.

De ouders van Matoewie waren erg bang en verdrietig om de ziekte van hun lieve dochter. Ze brachten haar naar de poli en de broeder probeerde haar te genezen met drankjes en smeersels en thuis kwam de sjamaan vaak kijken en gaf haar medicijnen uit het bos, maar niets hielp. Elke dag was Matoewie weer zwakker.

Alle vogels kwamen bij elkaar: en ze floten en kwetterden luid: ‘Matoewie is onze koningin, hoe kunnen we haar helpen, hoe, wie, wie?’ Maar ponpon dacht bij zichzelf: Matoewie wordt niet meer beter en hij bracht zijn hele ponponfamilie om de vogelkoningin te groeten, om afscheid van haar te nemen.

Een van de kleine ponpontjes sprong op Matoewies dijen en pikte erin met zijn snaveltje. Het bloed spoot eruit en spatte op de vogeltjes.

Zo komt het dat vanaf die droevige dag ponpons rode veren en een rode bek hebben.

[p. 8]

Enkele dagen daarna waren het hele dorp en het vogelvolk in rouw gedompeld. Matoewie was gestorven, ze was dood. Bij haar begrafenis zaten duizenden vogeltjes stil op de takken van de bomen toe te kijken.

Zo'n groot verdriet hadden de vogels dat zij nooit meer echt vriendschap met mensen hebben gesloten. Vanaf die dag vliegen ze snel weg als je in hun buurt komt.

[p. 9]

Ideeën voor de leerkrachten:

Kies de werkvormen uit die je kunt gebruiken in jouw klas!

1. Op het gebied van kennis van woorden:
1.	Kijk naar de zin: ‘En altijd babbelde ze met haar hoge stemmetje.’ Een van de leerlingen leest de zin hardop. We praten erover: is ‘babbelen’ gewoon praten? Wie kan het ons laten horen, ‘babbelen?
2.	Matoewie ‘kreunde’ af en toe toen ze ziek in haar hangmat lag. Zoek de zin op en lees die voor. Wie kan het voordoen, ‘kreunen’?
3.	De vogels kwamen aanvliegen om het zieke meisje te ‘troosten’. Wanneer ‘troost’ je iemand? Wat is het goede antwoord: A je troost iemand die stout is, B je troost iemand die verdriet of pijn heeft, C je troost iemand die boos is. En hoe troost je? Kunnen enkele kinderen voorspelen hoe je iemand ‘troost’?

2. Op het gebied van begrip van de tekst: werk in groepjes van 3 of 4 kinderen aan deze vragen. Praat samen over de antwoorden.
1.	Zoek de zin waaraan je kunt zien dat Matoewie en de vogels elkaars vrienden zijn, dus lief zijn voor elkaar.
2.	Matoewie werd erg ziek. Wat deden de vogels om te proberen haar beter te maken?
3.	Op welke twee manieren probeerden haar ouders om haar beter te maken? Lukte het? Aan welke zin zie je dat?

[p. 10]

4.	Lees het laatste stukje van het verhaal vanaf: ‘Zo'n groot verdriet...’: praat met elkaar over de vraag: Hoe komt het dat vogels wegvliegen als mensen dichtbij ze komen?

Tot slot:

vorm je eigen mening; wat vind je van het verhaal en waarom vind je dat?

Iedereen in de klas gaat zelf deze vraag beantwoorden, op een blaadje, met een tekening erbij; dan kunnen de blaadjes later opgehangen worden!

Dus:     geef je eigen mening over het verhaal. Als je het mooi vindt, of niet mooi, of een beetje mooi, schrijf dan ook op waarom je dat vindt. Maak een tekening erbij!