verkeert in gezelschap van Persephone en Artemis, met welke laatste ze dikwijls gelijkgesteld wordt. Ze wordt veelvuldig vereerd op splitsingen van wegen in de gedaante van een vrouw met drie lichamen.
Dit alles maakt Hekate tot een hulp maar ook onheil brengende macht. Als vruchtbaarheidsgodin stond zij in contact met Demeter en wordt ze soms als haar dochter beschouwd. Met Artemis deelde ze de macht over de maan, met Medeia die over de tovenaressen, met Persephone die over de onderwereld. Nachtelijke reizigers liepen het risico door haar en haar hellehonden te worden belaagd.
Werd ze in de archaïsche tijd als één vrouw met fakkels in beide handen voorgesteld, Alkamenes maakte in het midden van de 5e eeuw een beeld van de godin, bestaande uit drie vrouwenfiguren die met de rug tegen elkaar staan en die in de voorwaarts gestrekte handen fakkels houden. We kennen er kleine bronzen reprodukties van en afbeeldingen op munten. Een ander type rond 420 v.C. stelt Hekate voor als een vrouw met één onderlichaam en drie rompen en hoofden en zes armen, de Hekate triformis (o.a. Rijksmuseum van Oudheden, Leiden). In mythologische voorstellingen komt ze niet voor, behalve op de fries met de Gigantomachie van het Zeus-altaar uit Pergamon midden 2e eeuw v.C. (nu te Berlijn).
In de nieuwe tijd wordt zij her en der geëvoceerd in de dichtkunst, van Scève 1544 tot Claus 1978, en als nevenfiguur opgevoerd in allegorische fresco's of schilderijen (een fresco van Rosso Fiorentino ca. 1540 in Fontainebleau, een ets van Blake rond 1795, een schilderij van Moreau 1895), maar hoofdpersoon is zij niet.
Kraus 1960.
Auteursrechtelijk beschermd
