Cent emblemes chrestiens
(2006)–Georgette de Montenay–
Auteursrechtelijk beschermdmet een transcriptie van de in handschrift bijgevoegde Nederlandse vertalingen van Anna Roemers Visscher
[pagina 88a]
| |
Een os die vet is en den vollenhouw ghewent,
Noecht qualijck alsmen hem Door dwang ten arbeijt sendt.
Een mensch die Rijck is en jn Weelde ruijm gheseten
Souw Godt, sijn eeven-mensch, en weldoen, wel vergheten.
Maar Godt die t'al om best, en niet en doet om niet:
Weckt Die vaack op door Ramp tegenspoet en verdriet.
En dat beweecht haer Dan, tot waaken, bidden Clagen,
T'benaut Hert maeckt de ziel ootmoedich en verslagen.
| |
Ce beuf est gras, & pourtant il se fáche
Quand l'aiguillon le pousse à trauailler.
L'homme enrichi à bien faire est si láche
Qu'il ne vaut rien, si Dieu pour l'esueiller
Ne vient à poinct quelque coup luy bailler
De l'aiguillon d'affliction poignante,
Pour l'inciter à prier & veiller,
De láche coeur se part l'ame dolente.
| |
[pagina 88b]
| |
 | |
lxxxviij.
Pinguior vt nimia factus farragine taurus
Non fert, ad solitum si stimuletur opus:
Diuitis ingenium tale est, qui plus cute curat
Nil quidquā, & superos ringitur ad stimulos.
|
|