een andere ry Letteren dieper was. En daerom, niet weetende wat plaets inde Letter-orde die toequam, viel in meening, die een Staege vryje Verheemeltletter te zijn, ende dezelve mette Staege
aa/ ae/ ee/ ,
oo/ &c: gelijc een
j en
w dezelve is, mette Staege
ij en
uu/ &c. Zulx dat de
h zoude weezen in
Hemel/ een Staege
ee; in
hol/ een Staege
oo; in
halm/ een Staege
aa/ &c: luidende daer, nae den aert der Voorletteren, oncrachtiger, alsse achter gestelt zijnde met andere teikenen, wel doet. Doch my inden zin coomende, datter ooc booven de Wortel-letteren ende Verheemelt-letteren, een geslacht van Keel-letteren was: ben met meerder vernoeging in meening gerocht, die een Keel-ruisende Letter te zijn. Want aengaende dat haer geruis zachter is, als de andere Ruisletteren, en ooc wat meer nae den aert des klanks neicht: zulx geschiet uit oorzaec vande diepte haerder plaets of Ruisgats, daer't geruis voort komt. Wantet daer door gebeurt, dat het geruis nae zijn steuiting, door zoo grooten diepte treckende, eer 't uiten monde comt, ondertussen de scherpicheit wat verliest, en een zachter aert van wat gladdicheits in doortocht, aenneemt: Gelijc ooc inde
ch meer zachtichheit, als inde
h/ om dezelve oorzaec, bespeurt can worden.
Evewel meen ic noch, dat de h niet altijt een Ruisende Keel-letter zy: maer datse ooc dicwils, als een Ruisclinkende Keelletter, uitgesprooken wort. 'Twelc niet omgestooten en wort, door dienmen mocht meenen, dat op een zelfde plaets als hier uit de Keel, geen Geruis en geklanc seffens zoude connen voortcomen, gelijket moet geschieden alsse een Ruisclinkende zoude zijn: dewijle het tegendeel waer is, gelijc een yder claerlijc bevinden can int fleuiten mette lippen. Want dit alzoo can geschieden, datmen beide den fleuitenden clanc en blaezend geruis can hooren en voelen op eene plaets zijn oorspronc te neemen: dewijle bespeurt wort den Aesem aende Lippen ten deele te steuiten, maekende het geruis, ende ten deele glat door te trecken, maekende den fleuitenden klanc.
Ondertussen en verwerp ic ooc mijn eerste gevoelen, daer terstont van geroert is, niet heel: maer ben noch in die bedenking dat de h den aert van een Vryje, Staege Verheemeltklinker, en Keelklinker, wel comt in zich eenichsins, en somtijts te bevatten.
Aengaende nuu het gemeene en out gevoelen van de h/ dat die geen Letter, maer alleen een aspiratio, dat is, Geblaes of Geaesem zoude zijn: daer uit lichtelijc ontstaen om dat de Grieken die in haer Schriften neffens andere Merkletteren niet en stellen (gelijkse nochtans eertijts wel plachten) maer alleen met een half Ootje booven de Vryje Snapletteren gestelt, beteikenen: zulx is licht te weerleggen: dewijle zoodanigen zeggen, een zwaert om zich zelven te dooden, medebrengt. Want, is de h een Aspiratie; zoo isse ooc een letter: anders en moesten s/ f/ &c, ooc geen letteren zijn: daer zy zelve de geene dieze Stomme noemen, voor Letteren houden. en wie en zal niet zeggen dat een Aspiratie meer recht heeft om een naem van een Letter te draegen, als een Stom-heit?
Wat aengaet dat de Grieken die, neffens andere Letteren niet en schrijven: dat bewijst wel datter by de Grieken geen behoorlijke Merkletter en is, om de Spreekletter h te beteikenen: maer deeze en can daer door, de Natuer van een Spreekletter te zijn, niet benoomen werden. Want wy ooc elders bewijzen, veel