Zomervlammen

[p. 50]

XXXVII

Goud, in het avondgoud, waaiden de bomen,

goud was het water, de velden goud...

Goud, in mijn ziele, verrezen er dromen -

goud als het water, de velden en 't woud!

Goud was de wegel, langs waar gij zoudt keren

hoog van de heuvels, die straalden in vuur-

Toen gij verscheent, nu in goudene kleren,

leekt gij een godheid, die daalt uit 't azuur!