Zomervlammen

[p. 40]

XXVIII

Ik ben de bruine, barrë aard -
jij bent de Lent, die er bloemen baart.

Ik ben het bos, zo dicht en donker -
jij spat en speelt er als zongeflonker.

Ik ben de droeve, droomrige hei -
jij bent de purpere bloemekenssprei.

Ik ben de mosplant, zwart en treurig -
jij bent het viooltje, fleurig, geurig.

Ik ben de kamer vensterloos,
waar duister heerscht en kou altoos -

jij bent de luchter met gouden armen,
die 't al verlicht en 't al komt warmen!

Ik ben het eindlooze schotsenveld -
jij bent de zon die alles smelt!

Jij bent mij Al, hebt me al gegeven:
'k lag dood in 't graf, jij deedt m'herleven!