Loreley

[p. 253]

XLVI.

Bemin! Bemin! - Doch, zweer het niet!

De vogeltjes mochten 't soms hooren!

Zij zouden 't verraden, mijn bruid! in hun lied....

Uwe ruste - zij zouden ze stooren!

Bemin! Bemin!.... Doch zwijg het, kind!

De bladerkens mochten 't beluisteren. -

Zij zouden 't verklappen aan lucht en aan wind!

Straks zouden de menschen 't u fluisteren!

Voel diep.... doch spreek het nimmer uit!

Laat enkel uw tranen vloeien!

Eerst dàn, als het de aerde in haar boezem sluit,

kan 't korreltje ontkiemen en bloeien!

Wees trouw! - Doch zeg geen enkel woord,

al sloeg ook uw hert, om te breken!....

Hoe luider men 't pochen der borste hoort,

hoe min men vermag.... om te spreken!