Loreley

[p. 145]

XII.

Daar rept een sombere vogel,

bij avond, de donkere schacht.

- In roode nevelen daget

de maan, vol doodsche pracht.

Logfladderend draagt de vogel

steeds hooger zijn langende vlucht;

den hemel wil hij bereiken.

- De maan drijft hoog in de lucht!

Reeds is hij de wolken te boven....

steeds droever weêr schalt zijne klacht.

- In roode nevelen daget

de maan vol doodsche pracht!....

O mijn ziele, waar rijst uw verlangen?

O mijn herte, waar stijgt uw gezucht!

O haar graf, wat en berst gij niet open?

- De maan drijft hoog in de lucht....