Loreley

[p. 34]

XXII.

Eens ben ik naar het veld gegaan

om een muggenliedje te dichten. -

Wie, drommel, kan me dat zingen verstaan?

Wat zal ik nu verrichten?

Ze zijn er met honderden, vast nog meer,

en fladdren, in momm'lende bende,

nu links, dan rechts; nu op, dan neêr,

een gegons - zonder slot, zonder ende!

En - gonzend - in den avondschijn,

husch! zweven zij om mij henen....

Wou nu maar vogel of bloemelijn

mij zinnen en ooren leenen?

Toch die verstaan.... - en, op mijnen hoed,

heb ik een bloeme gestoken,

een gloeiende kolle, rood gelijk bloed....

en, schertsend, heeft die gesproken:

‘Wel, heere! Wat gij niet verstaat!

Wat zou wel een mugge vertellen? -

Zij zien, dat mijnheer naar zijn lief ken gaat,

en ze willen u vergezellen....’