Loreley

[p. 30]

XIX.

‘Gij zijt mijn Vorst, mijn zoete Meester:

heersch en beveel!’ Zoo sprak zij mij.

‘Blik mij in 't lievend oog; gij leest er
het teeken van uw heerschappij.

Laat mij u dienen, u behooren
met ziel en lijf! Mijns herten gloed
in 't uwe uitstorten! U bekoren,
slavinne, rustend aan uw voet!’ -

Toen heb ik, dol, heur leên omgrepen,
en in mijne armen, dicht en vast,
heur lippen op de mijn genepen,
heur boezems op mijn borst gelascht;

maar toen mijn ziel, met bevend zwijgen,
in haar versmolt, één met haar werd,
toen brak, met brandend koortsig hijgen,
dit enkel woord mij uit het hert:

‘Gij, schoonste, liefdrijkste aller vrouwen,
mijn rijk, mijn adel, - mijn slavinne!
Ik heersch! mijn een'ge wet is trouwe,
uw een'ge dienstbaarheid, is minne!’