Iris

[p. 285]

II
Op 't meer van Rieti

‘Wat mooie visch!’ -

Franciscus was 't, die sprak...

De visscher trok zijn net aan boord, en stak
de zeelt hem toe:

‘Daar, Broeder! Ze is voor u!

Ik vang wel meer... o! Schenk m' uw zegen nu...’

En dankend, en in ieder oog een traan,
nam Poverello 't blinkend schubdier aan
dat zwabberstaartend snakte naar het meer,
en lei het zacht, heel zacht, in 't water weer.