Iris

[p. 281]

Fioretti uit de Assisi-Legende

[p. 283]

I.
De Leproos

‘'k Wil arm met de armen wezen,

'k wil lijden met die lijdt!’ -

Hij reed door groene velden:

Zomer wijd en zijd.

‘'k Wil lijden met die lijden

en arm met de armen zijn!’

Over de gouden oogsten

lag stralende zonneschijn...

Daar klonk van tusschen het koren

waarschuwend belgeluid:

daar kroop een zonderling wezen

de reuzlende graanzee uit.

En uit zijn droom ontwakend,

naast zich, op de smalle baan,

de lazarusklep in handen -

zag hij een melaatsche staan.

‘'k Wil arm met de armen wezen...!’ -

Roerloos bleef hij, stom:

van walging en afschuw draaide

't hart in zijn boezem om.

Hij gaf zijn paard de sporen,

en reed in vollen ren

vandaan... - Toen keerde hij omme:

‘Lafhartige, die ik ben!’

[p. 284]

 

En rood tot achter de ooren

 

van schaamte, zonder respijt

 

reed hij terug tot den arme,

 

weenend van bitteren spijt.

 

 

 

Hij bad den leproos om vergeving

 

en knielde vóor hem ten grond,

 

omarmde hem als een broeder

 

en zoende hem wangen en mond.