Iris (1894)

Iris

(1894)–Pol de Mont– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 279]
XXII. Van Goeleken 712 Toen Goeleken was gestorven, was het nare wintertijd; op Brabants heuvelen drukte het zware sneeuwtapijt. Raven scheerden krassend over wal en kant. Donkere wolken hingen loodzwaar over 't land. En vrome monniken kwamen met schel en kandelaar en torsten op hun schouders de zware doodenbaar, en door de eenzaam witte vlakte, onder het jachtend zwerk, droegen zij, requiem zingend, de doode ter verre kerk. Daar rees op hun tocht, aan een kruisweg, zeer oud, een dorenlaar. Daar lieten zij, om te rusten, zakken de logge baar. En terwijl zij, geknield om de doode, vroom de handen hielden gevouwd, viel plotsling een regen van bloemen op der bare donker hout:
[pagina 280]
een regen van meidoornbloemen, rood en wit en verruklijk van geur... Toen hieven zij de oogen ten hemel: heel de doornboom stond in fleur. En hoog uit de wolken vielen als stralen der lentezon, en het scheen hun - die stralen zongen zooals nimmer een mensch dat kon.Ga naar eind(23)	eind(23) De heilige Gudula of Goele, dochter van graaf Witgeer en de heilige Amelberga, geboren te Hamme bij Moortsele in Brabant rand 650, opgevoed te Nijvel onder de hoede van de heilige Geertruide, dochter van Pepijn van Landen en eerste abdisse van het klooster aldaar, en overigens haar doopmeter. Goele stierf den 8^sten Januari 712.

Vorige Volgende