Iris

[p. 173]

V.
Al isser die dach verganghen

Al isser die dach verganghen,
betrekt die nacht dat velt -
och! laet mi doch di pranghen
upt hert, dat veur di swelt.

Al isset wout so donker
lanx waer ic henemoet,
lichtet gheen stergheflonker -
och! t is bi di so goet!

So laet met di mi bliven,
ende dooch mi nevens di:
ghi cunt die nacht verdriven
siet ghi maer neer up mi.

Ghi sijt die morghendsterre -
ghi sijt den lichten dach!
Blijf mijn, 't sij nae of verre,
ende troost mi met dínen lach.